Hediyeler.

Tanrım...
Gereksiz hediye sendromu yaşıyorum. Yine... Yılın özellikle bu döneminde çok sık tecrübe ederim ben bunu :D
Hediye alırken çok özenirim. Gerçekten. Karşı taraf beğenir mi, orasını bilemem; ama ben her şekilde elimden geleni ardına koymaz, baştan savma olmamasına dikkat ederim.

Olabildiğince...

Bazı arkadaşlarım var, o kadar gereksiz, o kadar özensiz hediyelerle geliyorlar ki! Bi de onun stresini yaşa; evde nereye koyacağım, nasıl "kullanacağım", atarsam ve eve bir gün gelirse de hediyesini arayıp bulamazsa sonra da tartışırsak falan falan... Çok pis paranoya yaparım ben, -izlediğim casuslu masuslu filmlerden olsa gerek- yolda birileri tarafından izlendiğimi düşünür, yan apartmandaki tuhaf büronun bi tür gizli üs olduğundan şüphelenirim... Neyse, konumuz bu değil :D

Yahu madem saçma sapan şeyler alacaksın, lütfen alma! Anlıyorum, bana olan sevgini göstermek amacıyla yapıyorsun, saygı duyarım; ama ben bunu zaten biliyorum ki :D Neden beni aptal bir hediyeler yığınıyla boğuşmaya sürüklüyosun ki? Daha fazla embesillik istemiyorum lütfen; ah hayır, ben zaten tek başıma yeterince embesilim :D


Herkese iyi yıllar.


-Grenouille.